Reproches de Didon à Énée. Sa réponse : il justifie son départ. Fureur de Didon.
At regina dolos ‒ quis fallere possit amantem ? ‒
praesensit, motusque excepit prima futuros,
omnia tuta timens. Eadem impia Fama furenti
detulit armari classem cursumque parari.
Saeuit inops animi, totamque incensa per urbem
bacchatur, qualis commotis excita sacris
Thyias, ubi audito stimulant trieterica Baccho
orgia, nocturnusque uocat clamore Cithaeron.
Tandem his Aenean compellat uocibus ultro :
« Dissimulare etiam sperasti, perfide, tantum
posse nefas, tacitusque mea decedere terra?
Nec te noster amor, nec te data dextera quondam,
nec moritura tenet crudeli funere Dido?