Aux Enfers, Anchise présente à Énée l'empereur Auguste au milieu des Iulii, insistant sur son rôle pacificateur et sur l'étendue de son empire, ce qui ne peut que stimuler Énée.
Huc geminas nunc flecte acies, hanc aspice gentem
Romanosque tuos. Hic Caesar et omnis Iuli
progenies magnum caeli uentura sub axem.
Hic uir, hic est, tibi quem promitti saepius audis,
Augustus Caesar, Diui genus, aurea condet
saecula qui rursus Latio regnata per arua
Saturno quondam, super et Garamantas et Indos
proferet imperium : iacet extra sidera tellus,
extra anni solisque uias, ubi caelifer Atlas
axem umero torquet stellis ardentibus aptum.
Huius in aduentum iam nunc et Caspia regna
responsis horrent diuom et Maeotia tellus,
et septemgemini turbant trepida ostia Nili.
Nec uero Alcides tantum telluris obiuit,
fixerit aeripedem ceruam licet, aut Erymanthi
pacarit nemora, et Lernam tremefecerit arcu ;
nec, qui pampineis uictor iuga flectit habenis,
Liber, agens celso Nysae de uertice tigres.
Aut dubitamus adhuc uirtute extendere uires,
aut metus Ausonia prohibet consistere terra ?